Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quid me istud rogas? At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Duo Reges: constructio interrete. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Quo modo igitur, inquies, verum esse poterit omnia referri
ad summum bonum, si amicítiae, si propinquitates, si
reliqua externa summo bono non continentur?

Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium
voluptatis repudiandum.

• Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
• Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.
• Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
• Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.
• Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
• Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;

Quare attende, quaeso.

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Falli igitur possumus.

Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.

Scrupulum, inquam, abeunti;

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Bork

Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.

Optime, inquam.

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Quid ergo?

Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum;

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. An eiusdem modi? Polycratem Samium felicem appellabant. Summae mihi videtur inscitiae. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Dat enim intervalla et relaxat.

Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Videsne quam sit magna dissensio? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sint ista Graecorum; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Sed haec in pueris; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quo igitur, inquit, modo?

Sed in ceteris artibus cum dicitur artificiose, posterum quodam modo et consequens putandum est, quod illi §pigennhmatikÒn appellant;

1. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
2. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
3. Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari.
4. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura.
5. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
6. Primum divisit ineleganter;
7. At eum nihili facit;